burn
I [bɜ:rn]
1.
v., burned or burnt, burning, v.i.
1) гарэ́ць
2) апяка́цца
3) адчува́ць гарачыню́, гарэ́ць
to burn with fever — гарэ́ць у ліхама́нцы
4) Figur. адчува́ць запа́л
to burn with enthusiasm — гарэ́ць натхне́ньнем
5) дава́ць сьвятло́
lamps were burning — гарэ́лі ля́мпы
6) мо́цна загарэ́ць, сьпячы́ся на со́нцы
7) Chem. згара́ць; акісьля́цца
8) Phys. выкарысто́ўваць я́дзерную энэ́ргію
2.
v.t.
1) палі́ць
2) апяка́ць, апяка́цца апа́рвацца
He burned his hand — Ён апёк руку́
3) выпа́льваць (узо́р)
4) пячы́
Mustard and pepper burn the tongue — Гарчы́ца й пе́рац пяку́ць язы́к
5) абпа́льваць (цэ́глу, гаршкі́)
6) палі́ць на вагні́ (як пакара́ньне)
3.
n.
1) апёк -у m.
2)
а) ме́сца, пашко́джанае апёкам
б) вы́паленая дзі́рка
3) мо́цны зага́р -у m.
•
- burn away
- burn down
- burn into
- burn oneself out
- burn out
- burn up
II [bɜ:rn]
n.
малы́ струме́нь, ручаёк -йка́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
brénnen
*
1.
vt
1) палі́ць, абпа́льваць
die Schuld brennt sein Gewíssen — віна́ му́чыць яго́ (сумле́нне)
2) падсма́жваць (каву, кофе)
3) завіва́ць (валасы)
2.vi гарэ́ць; пала́ць
líchterloh ~ — пала́ць, быць ахо́пленым по́лымем
2) пячл (пра сонца, крапіву і г.д.)
3) (vor D) перан. гарэ́ць (жаданнем і г.д.)
er brennt daráuf, es zu tun* — ён гары́ць жада́ннем зрабі́ць гэ́та
3.
vimp
es brennt! — пажа́р!, гары́м!
es brennt ihm auf der Zúnge — у яго́ язы́к свярбі́ць (нешта паведаміць)
wo brennt's denn? — што за спе́шка?
◊ was dich nicht brennt, das bláse nicht — ≅ не лезь не ў свае́ спра́вы
4.
(sich) апячы́ся
sich an etw. (D) ~ — перан. апячы́ся на чым-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)