ко́нтра… (першая частка ў складаным слове, якая абазначае супрацьпастаўленне, працілегласць таму, што выражана ў яго другой частцы) Gégen-, Wíder-, Kónter-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cranium

[ˈkreɪniəm]

n., pl. -niums, -nia

1) чэ́рап -а m. (ко́сьці галавы́)

2) мазгава́я ча́стка чэ́рапу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hub

[hʌb]

1) кало́дка f. (сярэ́дняя ча́стка ко́ла)

2) гало́ўны цэ́нтар, асяро́дак -дку (дзе́йнасьці, жыцьця́, зацікаўле́ньня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ninth

[naɪnӨ]

1.

adj.

дзявя́ты

2.

n.

1) дзявя́ты -ага m., дзявя́тая f.

2) дзявя́тая ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abacus

[ˈæbəkəs]

n.

1) лічы́льныя ко́сткі, лічы́льнікі pl. only.

2) Archit. аба́ка f. (ве́рхняя ча́стка калёны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Teil

m, n -(e)s, -e

1) ча́стка; до́ля

2) пай, до́ля, по́рцыя, ча́стка

j-m séin(en) ~ gében* — аддава́ць каму́-н. па заслу́гах

3) раён, ча́стка (горада)

4) ча́стка, раздзе́л (кнігі); до́ля, лёс (чалавека)

6) юрыд. бок

man muss béide ~e hören — трэ́ба вы́слухаць або́два бакі́

7) вайск. часць, падраздзяле́нне

8) тэх. дэта́ль

9)

zum ~ — частко́ва

zum gróßen [gúten] ~ — у зна́чнай ступе́ні [ме́ры]

ich für méin(en) ~ — што (даты́чыцца) да мяне́…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

карса́ж м

1. уст (частка жаночага ўбору) Léibchen n -s, Míeder n -s, -;

2. (пояс спадніцы) Bund m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

prolongation

[,proʊlɔŋˈgeɪʃən]

n.

1) падо́ўжаньне, падаўжэ́ньне (дада́дзеная ча́стка); прадаўжэ́ньне n., праця́г -у m

2) Diplom. пралянга́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fang

[fæŋ]

n.

1) іко́л -ла́ m.

2) ядаві́ты зуб (у зьме́яў)

3) заво́страная ча́стка (зуб відэ́льца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conclusion

[kənˈklu:ʒən]

n.

1) кане́ц -ца́ m., заканчэ́ньне n.; апо́шняя ча́стка

2) заклю́чная ча́стка (тво́ру, прамо́вы)

3) вы́нік -у m.

4) заключэ́ньне n. (умо́вы, мі́ру)

5) высно́ва, пастано́ва f.

to jump to a conclusion — рабі́ць пасьпе́шную высно́ву, забяга́ць напе́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)