лы́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца лыжным спортам, хадзьбой на лыжах.

Атрад лыжнікаў.

|| ж. лы́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лы́жнік м. лы́жник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́жнік, ‑а, м.

Той, хто ходзіць на лыжах, займаецца лыжным спортам. Іван Мацвеевіч быў заўзятым лыжнікам і мяне прывучыў да гэтага занятку. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лы́жнік Schífahrer m -s, -, Skífahrer [ʃi:-] m, Skiläufer m -s, -, Schíläufer m, Schnéeschuhläufer m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

skier [ˈski:ə] n. лы́жнік; лы́жніца;

a racing skier лы́жнік-го́ншчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лы́жник лы́жнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да лыжнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

narciarz

м. лыжнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фінішо́р, ‑а, м.

Спартсмен (лыжнік, веласіпедыст і інш.), які асабліва хутка праходзіць канечны адрэзак шляху.

[Англ. finish — заканчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skier

[ˈski:ər]

n.

лы́жнік -а m., лы́жніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)