лы́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца лыжным спортам, хадзьбой на лыжах.

Атрад лыжнікаў.

|| ж. лы́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́жнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лы́жнік лы́жнікі
Р. лы́жніка лы́жнікаў
Д. лы́жніку лы́жнікам
В. лы́жніка лы́жнікаў
Т. лы́жнікам лы́жнікамі
М. лы́жніку лы́жніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лы́жнік м. лы́жник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́жнік, ‑а, м.

Той, хто ходзіць на лыжах, займаецца лыжным спортам. Іван Мацвеевіч быў заўзятым лыжнікам і мяне прывучыў да гэтага занятку. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лы́жнік Schífahrer m -s, -, Skífahrer [ʃi:-] m, Skiläufer m -s, -, Schíläufer m, Schnéeschuhläufer m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

skier [ˈski:ə] n. лы́жнік; лы́жніца;

a racing skier лы́жнік-го́ншчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лы́жник лы́жнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да лыжнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

narciarz

м. лыжнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фінішо́р, ‑а, м.

Спартсмен (лыжнік, веласіпедыст і інш.), які асабліва хутка праходзіць канечны адрэзак шляху.

[Англ. finish — заканчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)