rzucać

незак. кідаць;

rzucać kotwicę — кідаць якар;

rzucać monetą — падкідваць манетку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

anchor

[ˈæŋkər]

1.

n.

1) я́кар -а m

2) Tech. скаба́ f.; а́нкер -а m., заця́жка f.

2.

v.t.

1) ста́віць на я́кар

to anchor a ship — паста́віць карабе́ль на я́кар

2) прымацо́ўваць

to anchor a tent to the ground — прымацава́ць намёт да зямлі́

3) ве́сьці перада́чу (зь не́калькімі ўдзе́льнікамі)

3.

v.i.

1) стая́ць на я́кары

2) умацо́ўвацца

•

- at anchor

- cast anchor

- come to an anchor

- ride at anchor

- weigh anchor

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

armature

[ˈɑ:rmətʃʊr]

n.

1) Elec.

а) я́кар -у m.

б) браня́ f. (ка́бэля)

2) Art армату́ра f

3) Zool., Bot. абаро́нны панцы́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вартавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Прызначаны для варты. Вартавая вышка. Вартавыя пункты. □ Вартавы катэр увайшоў у бухту і кінуў якар. Хомчанка. // Звязаны з нясеннем варты. Вартавая служба.

2. у знач. наз. вартавы́, ‑ога, м. Той, хто стаіць на варце. Пры хаце застаўся адзін толькі вартавы, ён жа і перакладчык. Брыль. Патржанецкі прыйшоў у лагер ужо вечарам. Ніхто не сустрэў яго. Ніякіх застаў, ніякіх вартавых не было. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

berth

[bɜ:rӨ]

1.

n.

1) ло́жак -ка m., палі́ца для спа́ньня

2) я́карная стая́нка ў по́рце, ме́сца прыстава́ньня

3) во́льная прасто́ра для манэўрава́ньня вадапла́вам

4) каю́ты на караблі́

2.

v.t.

1) дава́ць ме́сца спаць

2) ста́віць вадапла́ў на я́кар

3.

v.i.

прывя́зваць (ло́дку на я́кар), прыста́ць

•

- give a wide berth

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; заг. кінь; каго-што; зак.

1. Зак. да кідаць.

2. заг. кінь(це). Ужываецца ў значэнні слоў: спыніце, не трэба. Кіньце пець!

•••

Кінуць кліч — звярнуцца з заклікам.

Кінуць-рынуць — паспешліва адправіцца куды‑н., спыніўшы работу, занятак.

Кінуць якар — спыніцца дзе-небудзь, уладкавацца на пастаяннае жыхарства.

Куды ні кінь вокам — усюды.

Куды ні кінь — усюды клін гл. клін.

Хоць (ты) кінь — пра што‑н. дрэннае, непрыгоднае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зае́сці сов., в разн. знач. зае́сть;

туга́ зае́ла — тоска́ зае́ла;

з. прыдзі́ркамі — зае́сть приди́рками;

з. ляка́рства цу́крам — зае́сть лека́рство са́харом;

я́кар зае́ла — безл. я́корь зае́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́нкер

(ням. Anker, ад лац. ancora = якар)

1) дэталь гадзіннікавага механізма, якая звязвае хадавое кольца з маятнікам і забяспечвае раўнамернасць ходу гадзінніка;

2) металічная дэталь, якая служыць для мацавання састаўных частак збудаванняў, машын.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

рату́нак, -нку м.

1. спасе́ние ср.; избавле́ние ср.;

2. по́мощь ж., вы́ручка ж.;

◊ прасі́ць ~нку — проси́ть (взыва́ть) о по́мощи;

~нку няма́ — спасе́ния нет;

я́кар ~нку — я́корь спасе́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пастано́ўка ж., в разн. знач. постано́вка;

п. на я́кар — постано́вка на я́корь;

пра́вільная п. ног — пра́вильная постано́вка ног;

о́пера ідзе́ ў но́вай ~но́ўцы — о́пера идёт в но́вой постано́вке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)