услуже́ние ср.

1. уст. (служба) паслу́гі, -лу́г, ед. паслу́га, -гі ж.;

идти́ в услуже́ние ісці́ служы́ць;

находи́ться в услуже́нии а) служы́ць, быць слуго́й (служа́нкай); б) перен. быць на паслу́гах;

2. ирон. (угождение) дагаджа́нне, -ння ср., слугава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліне́йны

1. Líni¦en-, Lineár-, lineár;

ліне́йная ме́ра Längenmaß n -es, -e;

ліне́йнае ўраўне́нне матэм lineáre Gléichung;

2. вайск:

ліне́йны карабе́ль Kámpfschiff n -(e)s, -e;

3.:

ліне́йная слу́жба Líni¦endienst m -(e)s, -e;

4. у знач наз м вайск Líni¦enposten m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ВО́ІНСКАЯ ПАВІ́ННАСЦЬ,

устаноўлены законам абавязак насельніцтва несці ваенную службу ва ўзбр. сілах сваёй краіны. Упершыню воінская павіннасць уведзена ў 1798 у Францыі законам пад назвай «канскрыпцыя». З мэтаю стварэння масавай арміі да сістэмы воінскай павіннасці паступова перайшлі Прусія (1814—15), Аўстра-Венгрыя (1868), Расія (1874; да гэтага існавала рэкруцкая павіннасць), Італія (1875) і інш. дзяржавы. Вялікабрытанія і ЗША, дзе войскі камплектаваліся праз вярбоўку, уводзілі ўсеагульную воінскую павіннасць у час 1-й і 2-й сусв. войнаў. У СССР ваен. служба ажыццяўлялася на аснове абавязку воінскага. Гэты спосаб камплектавання ўзбр. сіл захаваўся і ў Рэспубліцы Беларусь.

т. 4, с. 256

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

employ

[ɪmpˈlɔɪ]

1.

v.t.

1) браць на пра́цу; трыма́ць на слу́жбе, на пра́цы

2) ужыва́ць, скарысто́ўваць

to employ one’s time wisely — разу́мна скарысто́ўваць свой час

3) займа́цца

to employ oneself — займа́цца

2.

n.

слу́жба f.

workers in the employ of the government — працаўнікі́ на ўра́давай слу́жбе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дру́жба ж Fréundschaft f -;

па дру́жбе aus Fréundschaft;

дру́жба памі́ж наро́дамі die Fréundschaft únter den Völkern;

◊ не ў слу́жбу, а ў дру́жбу tu [tun Sie] es mir zulíebe!;

дру́жба дру́жбй, а слу́жба слу́жбай in Díenstsachen hört die Fréundschaft auf; Dienst ist Dienst (und Schnaps ist Schnaps) (разм)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

движе́ние ср.

1. в разн. знач. рух, род. ру́ху м.;

нет мате́рии без движе́ния и движе́ния без мате́рии няма́ матэ́рыі без ру́ху і ру́ху без матэ́рыі;

движе́ние маши́ны рух машы́ны;

у́личное движе́ние ву́лічны рух;

враща́тельное движе́ние вярча́льны рух;

поступа́тельное движе́ние паступа́льны рух;

слу́жба движе́ния слу́жба ру́ху;

во́льные движе́ния спорт. во́льныя ру́хі;

2. перен. (общественное) рух, род. ру́ху м.; (волнение) хвалява́нне, -ння ср.;

революцио́нное движе́ние рэвалюцы́йны рух;

движе́ние умо́в хвалява́нне ро́зумаў;

3. (побуждение) рух, род. ру́ху м.; (порыв) пары́ў, -ры́ву м.;

душе́вное движе́ние душэ́ўны рух, душэ́ўны пары́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АЛІТЭРА́ЦЫЯ

(ад лац. ad да, пры + littera літара),

адзін са спосабаў гукавой арганізацыі маўлення, паўтарэнне аднолькавых або падобных зычных гукаў. Словы, звязаныя алітэрацыяй, вылучаюцца ў моўнай плыні, набываюць пэўную інтанацыйную значнасць. Як стыліст. прыём алітэрацыі выкарыстоўваецца з даўніх часоў у вуснапаэт. і літ. разнавіднасцях маст. мовы (пераважна ў паэзіі).

На алітэрацыі пабудаваны многія прыказкі і прымаўкі («Дружба дружбай, а служба службай»), скорагаворкі («Пекар Пётр пёк пірог»). Прасцейшы від алітэрацыі — гукаперайманне, але ў чыстым выглядзе яно выступае рэдка, часцей служыць першаасновай для далейшых гукавых асацыяцый («Шурхатала трава затоеным шэптам: «Ш-ш-ш... с-с-с...» З.Бядуля). Алітэрацыя звычайна спалучаецца з асанансам.

т. 1, с. 261

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«ГА́ЙДЭНС»

(англ. guidance ад guide весці, кіраваць, накіроўваць),

псіхолага-педагагічная кансультатыўная служба ў сістэме адукацыі ЗША. У шырокім сэнсе «Гайдэнс» — дапамога ў любой складанай сітуацыі, калі асоба стаіць перад неабходнасцю выбару, прыняцця рашэння або адаптацыі да новых умоў. У вузкім сэнсе — дапамога асобе ў самапазнанні, пазнанні навакольнага асяроддзя з мэтай выкарыстання ведаў для паспяховай вучобы, выбару прафесіі і развіцця сваіх здольнасцей. Узнікла ў канцы 19 ст. Пашырылася ў канцы 1910-х г. На працягу дзейнасці канцэпцыі «Гайдэнса» мяняліся. Сучасныя канцэпцыі накіраваны на выхаванне асобы, здольнай паспяхова выконваць сац. ролі работніка, грамадзяніна, сем’яніна, спажыўца, на фарміраванне ўмення вырашаць праблемы, кіраваць групай і творча падыходзіць да любой дзейнасці.

т. 4, с. 439

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

по́шта

(іт. posta, ад лац. postus = пастаўлены)

1) установа, якая займаецца перасылкай пісем, пасылак, грошай і інш., а таксама памяшканне, дзе яна знаходзіцца;

2) перасылка, дастаўка чаго-н. з дапамогай гэтай установы (напр. адправіць пасылку поштай);

электронная п. — сеткавая служба, якая дазваляе перасылаць тэкст электронным паведамленнем праз Інтэрнэт;

3) тое, што дастаўлена гэтай установай (пісьмы, пасылкі і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

civil

[ˈsɪvəl]

adj.

1) грамадзя́нскі

civil liberties — грамадзя́нскія свабо́ды

2) грама́дзкі

3) ура́давы, дзяржа́ўны

civil servant — ура́давец дзяржа́ўнае адміністра́цыі

civil service — дзяржа́ўная слу́жба

4) цыві́льны, грамадзя́нскі (не царко́ўны, не вайско́вы)

5) цывілізава́ны

6) ве́тлівы, до́бра вы́хаваны

civil person — ве́тлівы чалаве́к

•

- civil authorities

- civil law

- civil marriage

- civil rights

- civil society

- civil war

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)