го́йсанне ср., разг. ры́скание; мета́ние; см. го́йсаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́йсанне і гайса́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гойсаць, гайсаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гайсану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да гойсаць, гайсаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зго́йсаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і згайса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Зак. да гойсаць, гайсаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праго́йсаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і прагайса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Гойсаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загайса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і заго́йсаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць гайсаць, гойсаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паго́йсаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і пагайса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Гойсаць некаторы час. Пагойсаць па вуліцы. Пагайсаць на кані.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Го́цаць. Гл. го́йсаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гаца́ць ’бегаць’. Гл. го́йсаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перага́саць (піріга́сыць) ’патаптаць’ (Юрч. СНЛ). Да пера- (гл.) і ‑гасаць, роднаснага з гойсаць (гл.). Параўн. чэш. hasati ’гойсаць’, ’несціся стрымгалоў’, hasot ’шумны танец, карагод’, ’гаўканне’, славац. hasať ’скакаць, вытанцоўваць’, польск. hasać ’тс’, ’бегаць, гарэзаваць’, укр. гаса́ти. Паводле Махэка₂ (162), звязана з hosati ’бегчы скокам’, якое з *hop‑s‑a‑ti. Генетычна роднасныя з бел. гойсаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)