улада́льнік, ‑а, м.
Той, хто ўладае чым‑н. Уладальнік аўтамашыны. Уладальнік маркі. □ Хлопчык пасябраваў не толькі з кацянём, а і з яго маленькім уладальнікам — Толікам. Васілевіч. Уявім сабе на хвіліну, што Міхал дамогся свайго, стаў уладальнікам некалькіх дзесяцін зямлі. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цы́нкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да цынку. Цынкавая вытворчасць. Цынкавы завод. // Які складаецца з цынку або змяшчае ў сабе цынк. Цынкавы парашок. Цынкавая руда. // Зроблены з цынку або ацынкаваны. Цынкавае вядро. □ Белы вясёлы бляск цынкавага даху заўсёды радаваў вока. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
deny
[dɪˈnaɪ]
v.t. -nied, -nying
1) пярэ́чыць
2) адмаўля́ць
to deny someone the favor — адмо́віць каму́-н. у паслу́зе
3) адмаўля́цца; адпіра́цца; адрака́цца
to deny oneself something — адмаўля́ць сабе́ ў чым-н.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прыпіса́ць сов., в разн. знач. приписа́ть;
п. не́калькі радко́ў — приписа́ть не́сколько стро́чек;
п. да прызыўно́га ўча́стка — приписа́ть к призывно́му уча́стку;
п. сабе́ чужы́я заслу́гі — приписа́ть себе́ чужи́е заслу́ги;
п. хво́раму ляка́рства — приписа́ть больно́му лека́рство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
приписа́ть сов., в разн. знач. прыпіса́ць, мног. папрыпі́сваць;
приписа́ть ци́фру прыпіса́ць лі́чбу;
приписа́ть к избира́тельному уча́стку прыпіса́ць да вы́барчага ўча́стка;
приписа́ть себе́ чужи́е заслу́ги прыпіса́ць сабе́ чужы́я заслу́гі;
приписа́ть ли́шнее прыпіса́ць лі́шняе;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
проложи́ть сов., в разн. знач. пракла́сці; (переложить что-л. чем — ещё) перакла́сці, мног. папераклада́ць, паперакла́дваць;
проложи́ть ва́той пракла́сці (перакла́сці) ва́тай;
◊
проложи́ть доро́гу пракла́сці даро́гу;
гру́дью проложи́ть себе́ доро́гу грудзьмі́ пракла́сці сабе́ даро́гу.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падшука́ць sich úmsehen* (што-н nach D);
падшука́ць рабо́ту [но́вае ме́сца, кватэ́ру] sich nach Árbeit [éiner néuen Stéllung, éiner Wóhnung] úmsehen*; áusfindig máchen;
мне трэ́ба падшука́ць сабе́ но́вую кватэ́ру ich muss éine néue Wóhnung für mich áusfindig máchen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прыста́нак м, прыста́нішча н Únterkunft f -, -künfte, Óbdach n -(e)s, Zúfluchtstätte f -, -n; Hérberge f -, -n; Bléibe f -, -n, Asýl n -s, -e (прытулак);
знайсці́ сабе́ прыста́нак Zúflucht fínden*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Жы́чыць ’жадаць, віншаваць’ (Нас., Сцяшк. МГ, Колас). Рус. дыял. варонеж. жи́чить ’пазычаць’, разан. ’наказваць’, укр. дыял. жи́чити ’жадаць, віншаваць’, польск. życzyć ’прагнуць, жадаць камусьці ці сабе; віншаваць’, в.-луж. žičić ’забяспечваць, даць, дазваляць’, н.-луж. žycyś ’даваць, дазваляць, віншаваць’, чэш. дыял. žičiti ’жадаць, віншаваць’, славац. žičiť ’тс’. Ст.-бел. жичити, зычити (1526 г.), ст.-рус. зычити (1567 г.) у польскіх справах. Паводле Брукнера, 669; Голуба–Копечнага, 305; Махэка₂, 498, *požitčiti (> pożyczyć) ад požitek ’польза, карыстанне’, адкуль (шляхам зваротнага словаўтварэння?) і życzyć. Бел., паводле Пальцава (Бел. лекс., 130), Булыкі (Запазыч., 114), з польск. яшчэ у XVI ст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ На́рат 1 ’чорт?’: Каровы карат не возьме (Адамчык), на́ратка: шукаць нараткі ’шукаць бяды сабе, на сваю галаву’ (карэл., Янк. Мат.). Няясна. Магчыма, мае агульнае паходжанне з парт ’упарты, наравісты чалавек’ (з *на + рътъ ’вастрыё’, гл. Фасмер, 3, 46) або з наридка ’чары’ (гл.). Не выключана сувязь з карат ’нерат, верша’, пераносна ’безвыходнае становішча’ ў сувязі з канструкцыяй рыбалоўнай лавушкі.
◎ На́рат 2 ’нерат, верша’ (Сл. ПЗБ), нараток ’тс’ (полак., З нар. сл.: докш., Сл. ПЗБ), ’вераўчаная сетка ў форме мяшка, у якую кладуць сена для каня, адпраўляючыся ў далёкую дарогу’ (полац., Нар. лекс.; міёр., Нар. сл.; в.-дзв., Шатал.; Сл. ПЗБ). Гл. норат, нерат.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)