Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

ірвануцца, і рвануцца, ; зак.

Рэзкім рухам кінуцца, памкнуцца.

  • Конь ірвануўся з месца.

ірвануць, і рвануць, ; зак.

  1. гл. ірваць.

  2. Моцна тузануць, рэзка пацягнуць.

    • І. дзверы.
  3. Рэзка скрануцца з месца, рэзкім рухам кінуцца куды-н. (разм.).

    • Матацыкл ірвануў з месца.
  4. Пачаць імкліва рабіць што-н. (разм.).

    • Ірванем усе дружна.
  5. Падарваць, узарваць што-н. з выбухам.

    • Ірвануў снарад.

ірваны, і рваны, .

  1. Падраны на кавалкі.

    • Ірваныя паперы.
  2. Падраны, дзіравы.

    • Ірванае адзенне.
  3. перан. З няроўнымі краямі.

    • Ірваная рана.

ірвацца, і рвацца, , незак.

  1. Раздзяляцца на часткі, станавіцца рваным.

    • Ніткі рвуцца.
    • Сэрца рвецца (перан.).
  2. Прыходзіць у непрыгоднасць, станавіцца рваным (у 2 знач.).

    • Абутак ірвецца.
  3. Узрывацца, разрывацца з выбухам.

    • Бомбы рвуцца.
  4. Старацца вызваліцца.

    • І. на волю.
  5. перан. Прагна імкнуцца зрабіць што-н., дасягнуць чаго-н.

    • І. на фронт.

ірваць, і рваць, , незак.

  1. Вырываць рэзкім рухам, з сілай выхопліваць.

    • І. зубы.
  2. Аддзяляць, адрываць ад сцябла, галінак (кветкі, плады і пад.).

    • І. яблыкі.
  3. Раздзяляць на часткі, разрываць.

    • І. ніткі.
    • І. паперу.
  4. Разбураць, узрываць што-н.

    • І. чыгунку.
  5. перан. Спыняць, разрываць.

    • І. адносіны.
  6. Нарываць (разм.).

    • Палец ірве.

  • Ірваць бакі (жываты) (разм.) — моцна смяяцца, заходзіцца ад смеху.

  • Ірваць жылы (кішкі, пуп) (разм.) — цяжка працаваць, надрывацца на якой-н. рабоце.

  • Ірваць з рук (разм.) — купляць нарасхват.

  • Ірваць на сабе валасы (разм.) — быць у адчаі, моцна перажываць.

|| аднакр. ірвануць, і рвануць, .

ірвота, і рвота, , ж.

Адвольнае вывяржэнне змесціва страўніка цераз рот, а таксама тое, што вывергнута такім чынам.

|| прым. ірвотны, і рвотны, .

ірвотнае, і рвотнае, , н.

Лякарства, якое выклікае рвоту.

ірдзецца, і рдзецца, , незак.

Тое, што і ірдзець.

ірдзець, і рдзець, , незак.

Рэзка вылучацца (пра што-н. чырвонае), чырванець; быць ярка-чырвоным ад чаго-н.

  • Ірдзеюць сцягі.
  • Неба ірдзее.

|| наз. ірдзенне, і рдзенне, .

іржа, і ржа, , м.

  1. Чырвона-буры налёт на паверхні жалеза, што ўтвараецца ў выніку акіслення яго ў паветры і ў вадзе.

    • І. на ланцугу.
    • І. на душы (перан. пра тое, што шкодна дзейнічае на каго-, што-н.).
  2. Прымесь вокіслаў жалеза ў балотнай вадзе, якая надае ёй буры колер і спецыфічны прысмак.

  3. Жоўта-аранжавыя плямы на паверхні раслін, якія з’яўляюцца ў тых месцах, дзе развіваюцца споры паразітных грыбкоў.

    • Хлебная р.