Verbum

раб

назоўнік | мужчынскі род

1. У рабаўладальніцкім грамадстве: чалавек, які з’яўляўся поўнай уласнасцю гаспадара-рабаўладальніка і быў пазбаўлены правоў і сродкаў вытворчасці.

   • Гандаль рабамі.
   • Цяжкая праца рабоў.
   • Паўстанне рабоў.

2. пераноснае значэнне: Наогул — чалавек залежны, прыгнечаны ва ўмовах эксплуататарскага грамадства.

3. пераноснае значэнне, чаго. Чалавек, які поўнасцю падпарадкаваў чаму-н. сваю волю, свае ўчынкі (кніжнае).

   • Р. моды.
   • Р. уласнасці.
   • Р. сваіх прывычак.

|| жаночы род: рабыня і раба.

|| прыметнік: рабскі.

• Рабская псіхалогія.

раб

прыстаўка

Скарачэнне ў знач. прыметніка рабочы, напр. рабкор (рабочы карэспандэнт), рабсіла (рабочая сіла).

рабаваць

дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Забіраць сілай, разбоем што-н. у каго-н.; грабіць.

   • Р. людзей.

2. пераноснае значэнне: Разараць паборамі, падаткамі; абіраць (размоўнае).

|| закончанае трыванне: абрабаваць.

|| назоўнік: абрабаванне.

|| назоўнік: рабаванне.

рабак

назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Гліст.

• У яго рабакі.

|| прыметнік: рабачны.

рабалепны

прыметнік

Ліслівы, рабскі, угодлівы.

• Рабалепная просьба.
• Рабалепнае пакланенне.

|| назоўнік: рабалепнасць.

рабалепстваваць

дзеяслоў | незакончанае трыванне

Весці сябе рабалепна, быць рабалепным.

|| назоўнік: рабалепства.

рабацяга

назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

1. Старанны, шчыры працаўнік.

2. Рабочы чалавек, просты, самаадданы працаўнік.

рабацяшчы

прыметнік

Які любіць працу, многа і добра працуе, старанны.

• Р. сын.

рабацінка

назоўнік | жаночы род | размоўнае

Вяснушка.

• Нос у рабацінках.

рабацінне

назоўнік | ніякі род

1. Вяснушкі або ямкі на скуры пасля воспы (размоўнае).

   • На носе многа рабаціння.
   • Ляжала пяць блакітных яечак, абсыпаных рабаціннем (аб рабой афарбоўцы чаго-н.).

2. Рабізна на паверхні вады.

   • Ад лёгкага ветру па вадзе пайшло р.