Verbum

ёж

зоол. вожык, -ка муж.

морской ёж — марскі вожык

ёжик

I разг. вожык, -ка муж.

II (о стрижке) вожык, -ка муж.

прост. чуб, род. чуба муж.

ёжиком

нареч. разг. пад вожык, прост. пад чуб

ёжистый

падобны да вожыка, калючы

ёжить

несовер. разг. моршчыць

курчыць

паціскаць (чым), пацепваць (чым)

ёжиться

1) пацепвацца

курчыцца

гнуцца

2) перен. разг. муляцца

он всё ёжится и не даёт определённого ответа — ён усё муляецца і не дае пэўнага адказу

ёж-рыба

зоол. вожык-рыба, род. вожыка-рыбы жен.