Verbum

цеп

1) с.-х. цэп, род. цэпа муж.

2) текст. ніт, род. ніта муж.

цепенеть

несовер.

1) (затекать) дранцвець, нямець, шэрхнуць

2) (от ужаса) мярцвець, нямець

3) (от холода) дубець

цепень

зоол. цэпень, -пеня муж.

цепи

см. цепь 2

цепка

жен. прост. ланцужок, -жка муж.

цепкий

прям., перен. учэпісты

цепкие пальцы — учэпістыя пальцы

цепкий человек перен. — учэпісты чалавек

цепко

нареч. прям., перен. учэпіста

цепко держаться — учэпіста трымацца

цепкость

прям., перен. учэпістасць, -ці жен.

цепкохвостые

мн. сущ. зоол. учэпістахвостыя, -тых

цепляние

1) чаплянне, -ння ср.

2) чаплянне, -ння ср., зачэпліванне, -ння ср.

3) чаплянне, -ння ср., зачэпліванне, -ння ср.

4) чаплянне, -ння ср., начэпліванне, -ння ср.

см. цеплять, цепляться 1, 2

5) чаплянне, -ння ср., прычэпліванне, -ння ср.

см. цепляться 3