Verbum

мутаген

биол. мутаген, -ну муж.

мутагенез

биол. мутагенез, -зу муж.

мутагенность

мутагеннасць, -ці жен.

мутагенный

мутагенны

мутант

биол. мутант, -та муж.

мутантный

мутантны

мутационный

мутацыйны

мутация

биол. мутацыя, -цыі жен.

мутить

несовер.

1) (жидкость) муціць, каламуціць

мутить воду — муціць (каламуціць) ваду

2) перен. (делать неясным) туманіць, засціць

мутить ум — туманіць (засціць) розум

3) (возбуждать) баламуціць

(бунтовать) бунтаваць

(путать) блытаць

(подстрекать) падбухторваць

мутить людей — баламуціць (бунтаваць, падбухторваць) людзей

4) (в голове, в глазах и т.п.) безл. мутнець

5) (тошнить) безл. нудзіць

меня мутит — мяне нудзіць

мутиться

1) (о жидкости) каламуціцца, муціцца

(мутнеть) мутнець

вода мутится — вада каламуціцца (муціцца, мутнее)

2) (помрачаться) мутнець, туманіцца, засціцца

рассудок мутится — розум мутнее (туманіцца)

3) (в голове, в глазах и т.п.) мутнець

4) страд. муціцца, каламуціцца

баламуціцца

бунтавацца

блытацца

падбухторвацца

см. мутить 1, 3