лов
муж.
1) (ловля) лоўля, -лі жен.
2) (улов) улоў род. улову муж.
ловеласничать
несовер. разг. лавеласнічаць
ловец
1) (рыболов) рыбалоў, -лова муж.
2) (охотник) уст. лавец, род. лаўца муж.
на ловца и зверь бежит посл. — на лаўца і звер бяжыць
ловить
несовер. в разн. знач. лавіць
ловить мяч — лавіць мяч
ловить рыбу — лавіць рыбу
ловить слова — лавіць словы
ловить счастье — лавіць шчасце
ловить по радио Москву — лавіць па радыё Маскву
я ловил на себе неспокойные взгляды — я лавіў на сабе неспакойныя позіркі
он быстро ловил всё, что говорили — ён хутка лавіў усё, што гаварылі
ловить на слове — лавіць на слове
ловить рыбу в мутной воде погов. — лавіць рыбу ў мутнай (каламутнай) вадзе
ловиться
1) (попадаться на удочку, в силок, сеть и т.п.) лавіцца
2) страд. лавіцца
см. ловить
ловкач
разг. спрытнюга, -гі муж., спрытняк, -няка муж.