зав
(заведующий) разг. загадчык, -ка муж.
заважничать
совер. разг. заважнічаць, зафанабэрыцца
заваленный
1) завалены, мног. пазавальваны
2) закінуты, мног. пазакіданы, пазакідваны, адкінуты, мног. паадкіданы, паадкідваны
3) абвалены, абураны, абрушаны
см. завалить 1–3
заваливание
1) завальванне, -ння ср.
2) закідванне, -ння ср., адкіданне, -ння ср., адкідванне, -ння ср.
3) абвальванне, -ння ср., абурванне, -ння ср., абрушванне, -ння ср.
см. заваливать 1–3
заваливать
несовер.
1) в разн. знач. завальваць
2) (запрокидывать) разг. закідаць, закідваць, адкідаць, адкідваць
3) (обрушивать) разг. абвальваць, абурваць, абрушваць
см. завалить 1–3
заваливаться
1) в разн. знач. завальвацца
2) (запрокидываться) разг. закідацца, закідвацца, адкідацца, адкідвацца
3) (обрушиваться) разг. абвальвацца, абурвацца, абрушвацца
4) (терпеть неудачу, проваливаться) прост. правальвацца
см. завалиться 1–4
5) страд. завальвацца
абвальвацца, абурвацца, абрушвацца
см. заваливать 1, 3
завалить
совер.
1) в разн. знач. заваліць, мног. пазавальваць
завалить палатку ветками — заваліць палатку галлём
камни завалили пещеру — камяні завалілі пячору
завалить стол книгами — заваліць стол кнігамі
завалить магазины товарами — заваліць (пазавальваць) магазіны таварамі
его завалили работой — яго завалілі работай
он завалил всё дело — ён заваліў усю справу
2) (запрокинуть) разг. закінуць, адкінуць
завалить голову назад — закінуць (адкінуць) галаву назад
3) (обрушить) разг. абваліць, абурыць, абрушыць
завалить стену — абваліць (абурыць, абрушыць) сцяну
4) (заложить — горло, уши и т.д.) безл. прост. залажыць
у него от страху и горло завалило — у яго ад страху і горла залажыла