Verbum

друг

I сущ.

1) сябар, -бра муж., друг, род. друга муж., мн. сябры, -роў

2) (сторонник) прыяцель, -ля муж.

«Что такое «друзья народа» и как они воюют против социал-демократов?» (Ленин) — «Што такое «прыяцелі народа» і як яны ваююць супроць сацыял-дэмакратаў?»

друг дома — сябар (друг) дома

будь другом — будзь сябрам (другам)

II друг друга —

а) (для муж.) адзін аднаго (адзін другога)

б) (для жен.) адна адну (адна другую)

в) (для ср. и разных родов) адно аднаго (адно другога)

братья любят друг друга — браты любяць адзін аднаго (адзін другога)

дети любят друг друга — дзеці любяць адно аднаго (адно другога)

брат с сестрой любят друг друга — брат з сястрой любяць адно аднаго (адно другога)

друг другом —

а) (для муж.) адзін адным (адзін другім)

б) (для жен.) адна адной (адна другой)

в) (для ср. и разных родов) адно адным (адно другім)

они довольны друг другом — яны задаволены адзін адным (адна адной, адно адным)

друг за друга —

а) (для муж.) адзін за аднаго (адзін за другога)

б) (для жен.) адна за адну (адна за другую)

в) (для ср. и разных родов) адно за адно (адно за другое)

другие

мн. сущ. другія, -гіх

о других я не говорю — пра другіх я не гавару

не хочет говорить при других — не хоча гаварыць пры другіх (пры людзях)

другое

сущ. другое, -гога ср.

ему говоришь одно, а он делает другое — яму гаворыш (кажаш) адно, а ён робіць другое

другой

1) (иной) другі, іншы

2) (второй) другі

это другое дело — гэта іншая справа (рэч)

другими словами (вводное словосочетание) — іначай кажучы

и тот и другой — і адзін і другі

дружба

жен. дружба, -бы жен.

сяброўства, -ва ср.

дружелюбие

ср. дружалюбнасць, -ці жен., прыязнасць, -ці жен.

дружелюбно

нареч. дружалюбна, прыязна

дружелюбный

дружалюбны, прыязны

дружески

нареч. па-сяброўску

дружеский

сяброўскі

дружеский привет — сяброўскае прывітанне