Verbum

бич

муж.

1) бізун, -на муж.

2) перен. (кара) кара, -ры жен.

(бедствие) няшчасце, -ця ср.

3) перен. біч, род. біча муж.

бич сатиры — біч сатыры

бичевание

ср.

1) лупцоўка, -кі жен., хвастанне, -ння ср.

2) перен. бічаванне, -ння ср.

бичевать

несовер.

1) лупцаваць, хвастаць

2) перен. бічаваць

бичеваться

страд. книжн.

1) лупцавацца, хвастацца

2) бічавацца

см. бичевать

биченосцы

мн. сущ. зоол. бічаносцы, -цаў