Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

чудесный

1) (являющийся чудом) цудоўны

(удивительный, необычайный) дзівосны

(волшебный) чарадзейны

вера в чудесное — вера ў цудоўнае

чудесное спасение — цудоўнае (дзівоснае) выратаванне

2) (чудный, прекрасный) цудоўны

чудесный день — цудоўны дзень

у него чудесный вид — у яго цудоўны выгляд

чудик

прост. см. чудак

чудила

муж., жен. прост. дзівак, -ка муж.

дзівачка, -кі жен.

чудить

несовер. разг. дзівачыць

чудиться

несовер. здавацца

мне чудится безл. — мне здаецца

ему чудится стук — яму здаецца стук

чудище

уст. см. чудовище

чудно

I \(чу́дно\)

нареч. цудоўна

II \(чудно́\)

нареч. разг. дзіўна

чудной

дзіўны

(чудаческий) дзівацкі

чудный

цудоўны

чудо

ср. (мн. чудеса)

1) цуд, род. цуду муж.

(диво) дзіва, -ва ср.

совершить чудо — зрабіць цуд

чудом спастись от смерти — цудам выратавацца ад смерці

каким-то чудом — нейкім дзівам (цудам)

чудеса героизма — цуды гераізму

чудо искусства, техники — цуд мастацтва, тэхнікі

2) в знач. сказ. дзіва, дзіўна

это просто чудо! — гэта проста дзіва!

чудо, что — дзіва (дзіўна), што

чудо-богатырь — цуда-волат

чудеса в решете — цуды ў рэшаце