каратэ
спорт. каратэ нескл., ср.
караул
муж.
1) сущ. варта, -ты жен., мн. нет
каравул, -ла муж.
почётный караул — ганаровая варта
полевой караул воен. — палявы каравул
2) межд. каравул, гвалт, ратуйце
хоть караул кричи — хоць каравул (гвалт) крычы
караулить
несовер.
1) (сторожить) каравуліць, вартаваць, пільнаваць
2) (подстерегать) падпільноўваць, пільнаваць
караулка
разг. каравулка, -кі жен.
(сторожка) старожка, -кі жен.
караульный
1) прил. каравульны, вартаўнічы, вартавы
2) сущ. каравульны, -нага муж., вартавы, -вога муж.
караульня
каравулка, -кі жен.
(сторожка) старожка, -кі жен., разг. вартоўня, -ні жен.
караульщик
разг. каравульшчык, -ка муж., вартаўнік, -ка муж.