время
ср.
1) час, род. часу муж.
время и пространство — час і прастора
настоящее, прошедшее, будущее время грам. — цяперашні, прошлы, будучы час
2) (время года) пара, -ры жен.
четыре времени года — чатыры пары года
3) в знач. сказ. пара
время спать — пара спаць
время терпит — час яшчэ ёсць, час (яшчэ) дазваляе, часу (яшчэ) хапае
время не терпит, время не ждёт — часу мала (няма), час не чакае
коротать время — праводзіць (бавіць) час
всему своё время — на ўсё свой час
с течением времени — з цягам часу
в своё время — у свой час, сваім часам
в скором времени — неўзабаве, у хуткім часе
(в) первое время — першыя часы
во время оно уст. — у часы даўнія
на время — на нейкі час
время от времени, от времени до времени — час ад часу, (изредка) калі-нікалі
со временем — з часам
до сего времени — дагэтуль, да гэтага часу
до поры, до времени — да пары, да часу, пакуль што
одно время — адзін час (нейкі час)
в одно прекрасное время — аднаго разу, (однажды) аднойчы