время

ср.

1) час, род. часу муж.

время и пространство — час і прастора

настоящее, прошедшее, будущее время грам. — цяперашні, прошлы, будучы час

2) (время года) пара, -ры жен.

четыре времени года — чатыры пары года

3) в знач. сказ. пара

время спать — пара спаць

время терпит — час яшчэ ёсць, час (яшчэ) дазваляе, часу (яшчэ) хапае

время не терпит, время не ждёт — часу мала (няма), час не чакае

коротать время — праводзіць (бавіць) час

всему своё время — на ўсё свой час

с течением времени — з цягам часу

в своё время — у свой час, сваім часам

в скором времени — неўзабаве, у хуткім часе

(в) первое время — першыя часы

во время оно уст. — у часы даўнія

на время — на нейкі час

время от времени, от времени до времени — час ад часу, (изредка) калі-нікалі

со временем — з часам

до сего времени — дагэтуль, да гэтага часу

до поры, до времени — да пары, да часу, пакуль што

одно время — адзін час (нейкі час)

в одно прекрасное время — аднаго разу, (однажды) аднойчы

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)