Verbum

прилипчивый

прыліпчывы

прилистник

бот. прылістак, -тка муж.

прилитый

1) падліты

2) прыліты

3) прыліты

см. прилить

прилить

совер.

1) разг. падліць

2) прыліць

3) перен. прыліць

см. приливать

приличествовать

несовер. книжн. (соответствовать чему-либо) падыходзіць

(быть подходящим) пасаваць

(быть к лицу) быць да твару

(надлежать) належаць

ему это не приличествует — яму гэта не падыходзіць (не пасуе, не да твару)

приличествующий

які (што) падыходзіць

які (што) пасуе

які (што) да твару

які (што) належыць

см. приличествовать

приличие

ср. прыстойнасць, -ці жен.

не соблюдать приличий — не прытрымлівацца правіл прыстойнасці

для приличия — для прыліку

прилично

нареч.

1) (пристойно) прыстойна

2) (удовлетворительно) здавальняюча

(хорошо) добра

(неплохо) нядрэнна, някепска, няблага

3) (соответствующим образом) адпаведна

4) (изрядно) парадкам, ладна, даволі шмат

(хорошо) добра

приличность

прыстойнасць, -ці жен.

приличный

1) (пристойный) прыстойны

2) (удовлетворительный) здавальняючы

(хороший) добры

(неплохой) нядрэнны, някепскі, неблагі

приличная погода — добрае (нядрэннае, някепскае) надвор’е

приличные успехи — здавальняючыя (добрыя, нядрэнныя, някепскія, неблагія) поспехі

3) (соответствующий) адпаведны

приличная случаю речь — адпаведная выпадку прамова

4) (изрядный) ладны, даволі вялікі

(большой) вялікі

(хороший) добры

приличное вознаграждение — даволі вялікая (вялікая, добрая) узнагарода