Verbum

приластиться

совер. прост. см. приласкаться

прилгать, прилгнуть

совер. разг. прылгаць

прыхлусіць, прыманіць

прилегать

несовер.

1) прылягаць

(облегать — ещё) прыставаць

см. прилечь

2) (примыкать к чему-либо) прымыкаць (да чаго)

(граничить) межаваць (з чым), межавацца (з чым)

прилегающий

1) прич. які (што) прылягае

які (што) прыстае

які (што) прымыкае

які (што) мяжуе (з чым), які (што) мяжуецца (з чым)

см. прилегать

2) прил. (смежный) сумежны

(соседний) суседскі

прилежание

ср. (старательность) стараннасць, -ці жен.

(усердие) руплівасць, -ці жен.

прилежать

несовер. уст.

1) (относиться с прилежанием) старацца

рупіцца

2) см. прилегать 2

прилежащий

1) прич. які (што) стараецца

які (што) рупіцца

які (што) прымыкае (да чаго)

які (што) мяжуе (з чым), які (што) мяжуецца (з чым)

см. прилегать

2) прил. мат. прылеглы

прилежно

нареч. старанна

рупліва

прилежность

стараннасць, -ці жен.

руплівасць, -ці жен.

прилежный

(старательный) старанны

(усердный) руплівы