Verbum

преграждённый

перагароджаны

заступлены

перапынены

забаронены

см. преградить

прегрешать

несовер. книжн. уст.

1) (грешить) грашыць

2) (совершать проступок) парушаць (закон, звычай и т.п.)

прегрешение

ср.

1) (действие) парушэнне (закона, звычаю и т.п.)

см. прегрешать 2

2) (грех) грэх, род. граху муж.

прегрешить

совер. книжн. уст.

1) (согрешить) саграшыць

2) (совершить поступок) парушыць (закон, звычай и т.п.)

прегрозный

разг. вельмі грозны

пред

(пред, предо) предлог с твор. перад (кім-чым)

перада (употребляется только в сочетании: перада мной)

предавать

несовер.

1) (отдавать) аддаваць

предавать осмеянию — аддаваць на пасмешышча

предавать смерти — аддаваць на смерць

предавать казни — аддаваць на смерць, караць смерцю

предавать суду — аддаваць пад суд

2) (изменять) здраджваць (каму-чаму)

(выдавать) выдаваць (каго-што)

предавать родину — здраджваць радзіме

предавать анафеме кого-либо — абвяшчаць анафему каму-небудзь

предавать гласности — даводзіць да агульнага ведама, апублікоўваць

предавать забвению — аддаваць забыццю, забываць

предавать земле — хаваць, аддаваць зямлі

предавать огню и мечу — аддаваць агню і мячу

предаваться

1) (чему) аддавацца

(впадать во что-либо) упадаць (у што)

(углубляться) паглыбляцца

предаваться отчаянию — упадаць у роспач

предаваться мечтам — аддавацца марам, паглыбляцца ў мары

2) (кому-чему) уст. аддавацца

(переходить на сторону кого-чего-либо) пераходзіць (да каго-чаго)

(доверяться) давярацца

предание

I (действие) адданне, -ння ср., мн. нет

предание суду — адданне пад суд

предание земле — адданне зямлі, пахаванне

II (легенда) паданне, -ння ср.

по преданию — паводле падання

свежо предание, а верится с трудом — паданне свежае, але паверыць цяжка, было нядаўна, а паверыць цяжка

преданно

нареч. аддана

верна