Verbum

пресечение

перарыванне, -ння ср.

спыненне, -ння ср.

знішчэнне, -ння ср.

выкараненне, -ння ср.

см. пресекать

меры пресечения юр. — меры стрымання (абмежавання)

пресечённый

1) перарваны

2) спынены

знішчаны

выкаранены

см. пресечь

пресечь

совер.

1) (прервать связь) перарваць

2) (прекратить) спыніць

(положить конец) палажыць канец (чаму-небудзь)

(уничтожить) знішчыць

выкараніць

пресечь в корне — выкараніць, (искоренить) выкараніць

см. пресекать

пресечься

1) перарвацца

2) (прекратиться) спыніцца

(оборваться) абарвацца

голос пресекся — голас абарваўся

прескверный

разг.

1) (очень скверный) (вельмі) дрэнны, (вельмі) паганы

(вельмі) кепскі, (вельмі) благі

(вельмі) гадкі, (вельмі) брыдкі

(вельмі) агідны

(вельмі) паскудны

2) (плохого качества) (вельмі) дрэнны

(вельмі) кепскі

прескучный

(вельмі) нудны

(вельмі) сумны

см. скучный

преславный

разг. славуты

преследование

ср. праследаванне, -ння ср., пераследаванне, -ння ср.

(гонение) ганенне, -ння ср.

(притеснение) уціск, -ку муж., прыгнёт, -ту муж.

судебное преследование — судовае праследаванне (пераследаванне)

мания преследования мед. — манія праследавання (пераследавання)

преследователь

праследавацель, -ля муж., пераследнік, -ка муж.

(гонитель) ганіцель, -ля муж.

(притеснитель) прыгнятальнік, -ка муж.

преследовательница

праследавацельніца, -цы жен., пераследніца, -цы жен.

ганіцелька, -кі жен.

прыгнятальніца, -цы жен.