Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

прерывание

перарыванне, -ння ср.

прерыватель

тех. перарывальнік, -ка муж.

прерывать

несовер.

1) (приостанавливать какое-либо действие) перапыняць

2) (чью-либо речь) перабіваць

перапыняць

3) тех. перарываць

прерываться

1) (приостанавливаться) перапыняцца

2) страд. перапыняцца

перабівацца

перарывацца

см. прерывать

прерывающийся

1) прич. які (што) перапыняецца

які (што) перабіваецца

які (што) перарываецца

см. прерываться

2) прил. (прерывистый) перарывісты

прерывающийся голос — перарывісты голас

прерывисто

нареч. перарывіста

прерывистость

перарывістасць, -ці жен.

прерывистый

перарывісты

прерывность

перапыннасць, -ці жен.

прерывность материи филос. — перапыннасць матэрыі

прерывный

перапынны