Verbum

признательный

удзячны

признать

совер.

1) прызнаць

признать правительство — прызнаць урад

признать молодого писателя — прызнаць маладога пісьменніка

признать свою ошибку — прызнаць сваю памылку

признать здоровым — прызнаць здаровым

2) (узнать, опознать) разг. пазнаць

признать в прохожем знакомого — пазнаць у прахожым знаёмага

ты его признаёшь? — ты яго пазнаеш?

признаться

совер.

1) (в чём-либо) прызнацца

2) вводн. сл. прызнацца

признаться, я испугался — прызнацца, я спалохаўся

призовой

I прызавы

см. приз I

II мор. прызавы

см. приз II

призор

без призора уст. разг. — без догляду, (без наблюдения) без нагляду

призрак

муж. прывід, -ду муж.

(привидение) здань, род. здані жен.

обл. мара, -ры жен.

призрачность

1) прывіднасць, -ці жен.

(обманчивость) падманлівасць, -ці жен., падманнасць, -ці жен.

2) (воображаемость) уяўнасць, -ці жен.

(нереальность) нерэальнасць, -ці жен.

призрачный

1) прывідны

падманлівы, падманны

призрачное видение — (прывідная) здань

2) уяўны, нерэальны

призрачная опасность — уяўная (нерэальная) небяспека

призревать

несовер. книжн. (давать приют) даваць прытулак (каму, чаму), даваць прыстанішча (каму, чаму)

(брать на своё попечение, содержание) браць на свой догляд (на сваё ўтрыманне)

(опекать) апекавацца (над кім, чым)

(заботиться) клапаціцца (аб кім, чым)

см. призреть

призреваться

страд. давацца

брацца

апекавацца