Verbum

излучательный

спец. выпраменьвальны

излучательная способность — выпраменьвальная здольнасць

излучать

несовер.

1) выпраменьваць

(выделять) вылучаць

солнце излучает тепло — сонца выпраменьвае (вылучае) цяпло

2) перен. вылучаць (што)

веяць (чым) свяціцца (чым)

его глаза излучали радость — яго вочы свяціліся радасцю

излучаться

1) выпраменьвацца, (выделяться) вылучацца

2) перен. вылучаць (што)

веяць (чым)

свяціцца (чым)

3) страд. выпраменьвацца

вылучацца

см. излучать

излучение

выпраменьванне, -ння ср.

тепловое излучение — цеплавое выпраменьванне

световое излучение — светлавое выпраменьванне

излучённый

выпраменены

излучина

жен. лукавіна, -ны жен., лука, -кі жен.

(изгиб) выгін, -ну муж., выгіб, -бу муж.

(излом) залом, -му муж.

излучистый

лукаваты

излучить

совер.

1) выпраменіць

(выделить) вылучыць

2) перен. вылучыць (што)

павеяць (чым)

засвяціцца (чым)

см. излучать

излучиться

выпраменіцца

вылучыцца

излюбленный

аблюбаваны, упадабаны, улюбёны