Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

занос

занос, -су муж.

заносить

I несовер.

1) в разн. знач. заносіць

2) (песком) заносіць, засыпаць

(снегом) заносіць, замятаць

3) (вносить, вписывать) заносіць, уносіць, упісваць, запісваць

4) (поднимать для какого-либо действия, замахиваться) узнімаць, уздымаць, замахвацца, намервацца

см. занести 1–4

II совер. (загрязнить долгой ноской) занасіць, мног. пазаношваць

заноситься

I несовер. разг.

1) (гордиться) ганарыцца, задавацца

2) (слишком увлекаться чем-либо) захапляцца

см. занестись

3) страд. заносіцца, засыпацца

замятацца

уносіцца, упісвацца, запісвацца, узнімацца, уздымацца

см. заносить I

II совер. (истрепаться, загрязниться) занасіцца, мног. пазаношвацца

заносный

заносны

заносчиво

нареч. фанабэрыста, ганарыста

заносчивость

фанабэрыстасць, -ці жен.

фанабэрлівасць, -ці жен., ганарыстасць, -ці жен.

заносчивый

фанабэрысты, фанабэрлівы, ганарысты

заночевать

совер. заначаваць

заночёвывать

несовер. начаваць

заношенный

прич., прил. заношаны, мног. пазаношваны

см. заносить II