Verbum

отделитель

тех., хим. аддзяліцель, -ля муж., адлучнік, -ка муж.

отделительный

аддзяляльны

отделить

совер.

1) в разн. знач. аддзяліць, мног. пааддзяляць

2) (выделить) выдзеліць, вылучыць

отделиться

1) в разн. знач. аддзяліцца, мног. пааддзяляцца

2) (выделиться) выдзеліцца, вылучыцца

отделка

жен.

1) (действие) апрацоўванне, -ння ср., апрацоўка, -кі жен.

адстройванне, -ння ср., выраб, -бу муж.

аздабленне, -ння ср., упрыгожванне, -ння ср.

см. отделывать 1–3

2) (украшение) аздоба, -бы жен.

отделочник

апрацоўшчык, -ка муж.

аддзелачнік, -ка муж.

отделочница

апрацоўшчыца, -цы жен.

аддзелачніца, -цы жен.

отделочный

спец.

1) апрацоўчы

аддзелачны

отделочные работы — апрацоўчыя (аддзелачныя) работы

2) аздобны

см. отделывать 3

отделывать

несовер.

1) (окончательно обрабатывать) апрацоўваць

отделывать рукопись — апрацоўваць рукапіс

2) (придавать законченный вид) адстройваць, вырабляць

отделывать квартиру — адстройваць кватэру

3) (украшать) аздабляць, упрыгожваць

4) перен. (ругать) разг. прабіраць

отделываться

разг.

1) (избавляться от кого-чего-либо) адчапляцца, адкручвацца, адвязвацца

2) (чем) абыходзіцца, адбываць

см. отделаться

3) страд. апрацоўвацца

адстройвацца, вырабляцца

аздабляцца, упрыгожвацца

см. отделывать 1–3

отделываться словами, фразами — адгаворвацца