Verbum

отбывка

жен. (наказания и т.п.) разг. адбыванне, -ння ср.

отбытие

ср.

1) адбыццё, -цця ср.

ад’езд, -ду муж.

адыход, -ду муж.

2) (наказания и т.п.) адбыванне, -ння ср.

отбыть

совер.

1) адбыць

(уехать) ад’ехаць

(уйти) адысці

2) (наказание и т.п.) адбыць

отвага

адвага, -гі жен.

отвадить

совер. разг. адвадзіць, адвучыць, адахвоціць

отвадиться

адвадзіцца, адвучыцца, адахвоціцца

отваженный

адваджаны, адвучаны, адахвочаны

отваживать

несовер. разг. адваджваць, адвучваць, адахвочваць

отваживаться

I несовер. возвр., страд. адвучвацца, адахвочвацца

см. отвадиться, отваживать

II несовер. (к отважиться) адважвацца, асмельвацца

отважиться

совер. адважыцца, асмеліцца