Verbum

разбраковщица

разбракоўшчыца, -цы жен.

разбраковывать

несовер. спец. разбракоўваць

разбраковываться

страд. разбракоўвацца

разбранить

совер. разг. вылаяць, насварыцца (на каго)

разбраниться

разг. (рассориться) палаяцца, пасварыцца

разбрасывание

раскіданне, -ння ср., раскідванне, -ння ср.

разбрасыватель

раскідальнік, -ка муж., раскідвальнік, -ка муж.

разбрасывать

несовер. в разн. знач. раскідаць, раскідваць

разбрасываться

возвр., страд. раскідацца, раскідвацца

он не любит разбрасываться — ён не любіць раскідацца (раскідвацца)

разбредаться

несовер. разбрыдацца, разыходзіцца