Verbum

критянка

крыцянка, -кі жен.

крица

тех. крыца, -цы жен.

кричание

1) крычанне, -ння ср.

2) (подзывание) гуканне, -ння ср., кліканне, -ння ср., званне, -ння ср., падзыванне, -ння ср.

кричать

несовер.

1) крычаць

2) (подзывать) гукаць, клікаць, зваць, падзываць

кричать во всё горло — крычаць на ўсё горла

не своим голосом кричать — крычаць не сваім голасам

кричать дурным голосом (благим матом) — крычаць немым голасам

хоть караул кричи — хоць гвалт крычы

кричащий

1) прич. які (што) крычыць

2) прил. (бросающийся в глаза) крыклівы

кідкі

кричащий наряд — крыклівы (кідкі) убор

кричащие противоречия — вялікія (страшэнныя) супярэчнасці

Кричев

г. Крычаў, -чава муж.

кричевский

крычаўскі

Кричевский район

Крычаўскі раён

кричный

тех. крычны

кров

муж.

1) (прикрытие) покрыва, -ва ср.

(покров) пакрывала, -ла ср.

(полог) полаг, -га муж.

под кровом ночи — пад покрывам (пакрывалам, полагам) ночы

2) (приют) прытулак, -лку муж.

(пристанище) прыстанішча, -шча ср., прыстанак, -нку муж.

(дом) дом, род. дому муж.

остаться без крова — астацца без прытулку (без прыстанку)

отчий кров — бацькаўскі дом

3) уст. см. кровля