Verbum

прорицатель

книжн. прадракальнік, -ка муж., прарок, -ка муж., прадказальнік, -ка муж.

прорицательница

прадракальніца, -цы жен., прарочыца, -цы жен., прадказальніца, -цы жен.

прорицать

несовер. книжн. прадракаць, прарочыць, прадказваць

пророк

в разн. знач. прарок, -ка муж.

пророкотать

совер.

1) (издать рокот) заракатаць

2) (некоторое время) праракатаць

проронённый

1) вымаўлены, сказаны, прамоўлены

2) прапушчаны

см. проронить

проронить

совер.

1) (произнести, сказать) вымавіць, сказаць, прамовіць

не проронил ни слова — не вымавіў (не сказаў, не прамовіў) ні слова

2) (пропустить, не обратить внимания на что-либо сказанное) прапусціць

не проронить слезы, не проронить (ни) слезинки — не пусціць слязы

проросток

праростак, -тка муж.

проростки кукурузы — праросткі кукурузы

прорость

спец. в разн. знач. прорасць, -ці жен.

трихины находятся обычно не в сале, а в прорости — трыхіны знаходзяцца звычайна не ў сале, а ў прорасці

проросший

прил. прарослы