Verbum

торжество

ср.

1) (празднество) урачыстасць, -ці жен.

свята, -та ср.

Октябрьские торжества — Кастрычніцкія ўрачыстасці, Кастрычніцкае свята

2) (победа) перамога, -гі жен.

(триумф) трыумф, -фу муж.

торжество победителя — трыумф пераможцы

3) (состояние радости) радасць, -ці жен.

на лице его отразилось торжество — на твары яго адлюстравалася радасць

воскликнуть с торжеством — усклікнуць з радасцю

торжествовать

несовер.

1) (праздновать) уст. святкаваць

торжествовать победу — святкаваць перамогу

2) (иметь успех, быть победителем над кем-чем) перамагаць (каго-што), браць верх (над кім-чым), трыумфаваць

торжествовать над врагом — перамагаць ворага, браць верх над ворагам

3) (радоваться, ликовать) радавацца

торжествующий

1) прич. які (што) святкуе

які (што) трыумфуе

2) прил. (исполненный превосходства) пераможны, поўны радасці (трыумфу)

торжествующий взгляд — пераможны (поўны радасці) погляд

тори

ист. торы нескл., муж.

ториевый

хим. торыевы

ториевые соединения — торыевыя злучэнні

торизм

ист. тарызм, -му муж.

торий

хим. торый, -рыю муж.

тористый

хим. торысты

торит

мин. тарыт, -ту муж.

торить

несовер. разг. пракладаць, пракладваць, пратоптваць