Verbum

проницательно

нареч. пранікліва

проницательность

праніклівасць, -ці жен.

проницательный

праніклівы

проницать

несовер. книжн. уст. прасякаць

прононс

пранонс, -су муж.

пронос

муж. пранос, -су муж., пранясенне, -ння ср.

проносить

I несовер.

1) в разн. знач. праносіць

2) безл. (о поносе) прост. праносіць, праймаць

II совер.

1) (какое-то время) пранасіць

долго проносить костюм — доўга пранасіць касцюм

2) (ноской привести в негодность) разг. пранасіць

проносить пиджак до дыр — пранасіць пінжак да дзірак

проноситься

I несовер.

1) праносіцца

(мчаться) імчацца

(пролетать) пралятаць

2) (распространяться) праносіцца

см. пронестись

II совер. (к проносить II) разг. пранасіцца

проношенный

1) праношаны

2) праношаны

см. проносить II

пронумерованный

пранумараваны