резальщик
спец. рэзальшчык, -ка муж.
резание
рэзанне, -ння ср.
автогенное (газовое) резание — аўтагеннае (газавае) рэзанне
резануть
совер. однокр. прост. разануць, рэзнуць
резаный
прил. рэзаны
резаная рана — рэзаная рана
резать
несовер.
1) в разн. знач. рэзаць
резать металл — рэзаць метал
резать по дереву — рэзаць па дрэву
ветер режет лицо — вецер рэжа твар
его голос режет слух — яго голас рэжа слых
2) (убивать) рэзаць
(свиней) калоць
резать правду (в глаза) — рэзаць праўду (у вочы)
резать глаза — рэзаць вочы
по живому резать — па жывым рэзаць
без ножа резать кого — без нажа рэзаць каго
ухо (уши) режет (дерёт) — вуха (вушы) рэжа (дзярэ)