Verbum

делимитированный

дэлімітаваны

делимитировать

совер., несовер. дэлімітаваць

делимитироваться

несовер. страд. дэлімітавацца

делимое

сущ. мат. дзялімае, -мага ср., дзеліва, -ва ср.

делимость

падзельнасць, -ці жен.

мат. дзялімасць, -ці жен.

делимый

1) прич. які (што) дзеліцца

2) прил. падзельны

делитель

мат. дзельнік, -ка муж.

делительный

мат., тех. дзялільны

делительная машина — дзялільная машына

делить

несовер. в разн. знач. дзяліць

(разделять — ещё) падзяляць

делить всё пополам — дзяліць усё папалам

делить хлеб и соль — дзяліць хлеб і соль

делить нечего — няма чаго дзяліць

делить шкуру неубитого медведя — дзяліць скуру незабітага мядзведзя

делиться

1) дзяліцца

2) страд. дзяліцца

падзяляцца