Verbum

зачин

1) прост. зачын, -ну муж.

(начало) пачатак, -тку муж.

2) лит. зачын, -ну муж.

зачинатель

зачынальнік, -ка муж.

(инициатор) пачынальнік, -ка муж.

зачинательница

зачынальніца, -цы жен.

пачынальніца, -цы жен.

зачинать

несовер. прост. зачынаць

зачинаться

прост. пачынацца

зачиненный

1) папраўлены

2) залатаны, залаплены

3) завостраны

см. зачинить

зачинивать

несовер. разг.

1) (ремонтировать) папраўляць

2) (зашивать) латаць, лапіць

3) (заострять) завострываць

зачиниваться

страд.

1) папраўляцца

2) латацца, лапіцца

3) завострывацца

см. зачинивать

зачинить

совер. разг.

1) (отремонтировать) паправіць

2) (зашить) залатаць, залапіць

3) (заострить) завастрыць

зачинщик

зачыншчык, -ка муж.

завадатар, -ра муж.