Verbum

предназначение

ср.

1) прызначэнне, -ння ср.

2) (судьба) уст. лёс, род. лёсу муж., доля, род, долі жен.

предназначенность

прызначанасць, -ці жен.

предназначенный

прызначаны

суджаны

предназначить

совер. прызначыць

(судить) судзіць

судьба предназначила — лёс судзіў

преднамеренно

нареч. наўмысна, наўмысля

преднамеренность

наўмыснасць, -ці жен.

преднамеренный

наўмысны

предначертание

ср. высок.

1) прадвызначэнне, -ння ср.

вызначэнне (наперад)

(предписание) прадпісанне, -ння ср.

(план) план, род. плана муж.

(указание) указанне, -ння ср.

2) (судьбы) наканаванне, -ння ср.

предначертанный

высок.

1) прадвызначаны

вызначаны (наперад)

прадпісаны

указаны

2) наканаваны

см. предначертать

предначертать

совер. высок.

1) прадвызначыць

вызначыць (наперад)

(предписать) прадпісаць

(указать) указаць

2) (дать в удел) наканаваць