Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

оконце

уменьш. акенца, -ца ср.

окончание

ср.

1) (действие) заканчэнне, -ння ср., сканчэнне, -ння ср.

2) (конец) канец, род. канца муж.

3) грам. канчатак, -тка муж.

окончательно

нареч. канчаткова

окончательный

канчатковы

оконченность

закончанасць, -ці жен.

оконченный

закончаны, скончаны, кончаны

окончить

совер. закончыць, скончыць, кончыць

окончиться

закончыцца, скончыцца, кончыцца

окоп

акоп, -па муж.

окопанный

абкапаны, мног. паабкопваны, укапаны, мног. паакопваны