расстричься
расстрыгчыся
расстричься
расстрыгчыся
расстроенный
1) расстроены
разладжаны
2) разладжаны
3) разладжаны
4) сапсаваны
5) расхваляваны
засмучаны
расстроить
1) (нарушить строй) расстроіць
(о музыкальном инструменте — ещё) разладзіць
2) (причинить ущерб) разладзіць
3) (помешать осуществлению) разладзіць
4) (привести в болезненное состояние) сапсаваць
5) (огорчить) расхваляваць, сапсаваць настрой
засмуціць
расстроиться
1) (стать беспорядочным) расстроіцца
(о музыкальном инструменте — ещё) разладзіцца
2) (потерпеть большой ущерб) разладзіцца
3) (нарушиться, не осуществиться) разладзіцца
4) (прийти в болезненное состояние) сапсавацца
5) (огорчиться) расхвалявацца
засмуціцца
расстройка
расстройство
1) (действие) расстройства, -ва
2) разладжанне, -ння
заняпад, -ду
3) (неисправное состояние, неблагополучие) разладжанне, -ння
4) (нарушение нормального функционирования какого-либо органа) расстройства, -ва
5) (дурное настроение) хваляванне, -ння
расстроченный
расстрочаны
расстрочить
расстрочка
расступаться