Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

расстричься

расстрыгчыся

расстроенный

прич., прил.

1) расстроены

разладжаны

2) разладжаны

3) разладжаны

4) сапсаваны

5) расхваляваны

засмучаны

см. расстроить

расстроить

совер.

1) (нарушить строй) расстроіць

(о музыкальном инструменте — ещё) разладзіць

2) (причинить ущерб) разладзіць

3) (помешать осуществлению) разладзіць

4) (привести в болезненное состояние) сапсаваць

5) (огорчить) расхваляваць, сапсаваць настрой

засмуціць

см. расстраивать

расстроиться

1) (стать беспорядочным) расстроіцца

(о музыкальном инструменте — ещё) разладзіцца

2) (потерпеть большой ущерб) разладзіцца

3) (нарушиться, не осуществиться) разладзіцца

4) (прийти в болезненное состояние) сапсавацца

5) (огорчиться) расхвалявацца

засмуціцца

расстройка

жен. прост. уст. расстройка, -кі жен., разлад, -ду муж.

в доме расстройка — у доме расстройка (разлад)

расстройство

ср.

1) (действие) расстройства, -ва ср., расстройванне, -ння ср.

расстройство финансов — расстройства фінансаў

2) разладжанне, -ння ср.

заняпад, -ду муж.

их дела пришли в расстройство — іх справы прыйшлі ў заняпад

3) (неисправное состояние, неблагополучие) разладжанне, -ння ср.

4) (нарушение нормального функционирования какого-либо органа) расстройства, -ва ср.

расстройство желудка — расстройства жывата, панос

5) (дурное настроение) хваляванне, -ння ср., дрэнны (сапсаваны) настрой

он сегодня в расстройстве — у яго сёння дрэнны (сапсаваны) настрой, ён сёння расхваляваны

расстроченный

расстрочаны

расстрочить

совер. (расшить строчкой) расстрачыць

расстрочка

жен. расстрочка, -кі жен., расстрочванне, -ння ср.

расступаться

несовер. расступацца