Verbum

провозгласить

совер.

1) (что — объявить) абвясціць

(произнести) сказаць

2) (кого-что кем-чем) абвясціць

провозглашать

несовер.

1) (что — объявлять) абвяшчаць

(произносить) гаварыць, казаць

провозглашать республику — абвяшчаць рэспубліку

провозглашать лозунги — абвяшчаць лозунгі

провозглашать тост — гаварыць (падымаць) тост

2) (кого-что кем-чем) абвяшчаць

провозглашаться

страд. абвяшчацца

провозглашение

абвяшчэнне, -ння ср.

провозглашённый

1) абвешчаны

сказаны

2) абвешчаны

см. провозгласить

провозить

I несовер. (к провезти) правозіць

провозить лесом — правозіць лесам

провозить товары через границу — правозіць тавары цераз граніцу

II совер. правазіць

целый день провозил дрова — цэлы дзень правазіў дровы

провозиться

I несовер. страд. правозіцца

см. провозить I

II совер. разг.

1) (с кем-чем) праваждацца

(с кем-чем, около кого-чего) правалтузіцца, правалаводзіцца, правалаводзіць

(пронянчиться) праняньчыцца

(провести какое-то время, занимаясь кропотливым делом) прапоркацца, пракапацца

2) (о детях) прадурэць, прасваволіць, прагуляць

3) (промедлить) прамарудзіць, пракешкацца

провозной

правазны

провозоспособность

ж.-д. правозаздольнасць, -ці жен.

провокатор

правакатар, -ра муж.