Verbum

заиметь

совер. прост. займець

решил заиметь мотоцикл — вырашыў займець матацыкл

заимка

жен. ист. заімка, -кі жен.

(участок) займішча, -шча ср.

заимодавец

юр. уст. пазыкадаўца, -цы муж., крэдытор, -ра муж.

заимообразно

нареч. у пазыку

взять заимообразно — пазычыць (у каго)

дать заимообразно — пазычыць (каму)

заимообразный

пазыковы

(взятый в долг) узяты ў доўг, пазычаны (у каго)

(данный в долг) дадзены ў доўг

пазычаны (каму)

заимствование

в разн. знач. запазычанне, -ння ср.

(неоконч. действие) запазычванне, -ння ср.

заимствованный

запазычаны

заимствовать

1) совер. запазычыць

2) несовер. запазычаць, запазычваць

заимствоваться

несовер. страд. запазычацца, запазычвацца

заинвентаризованный

заінвентарызаваны