Verbum

провозвестие

1) прадвяшчэнне, -ння ср.

2) апавяшчэнне, -ння ср.

абвяшчэнне, -ння ср.

см. провозвещать

провозвестить

совер. высок.

1) (предсказать) прадвясціць, прадрачы

2) (провозгласить) апавясціць, абвясціць

провозвестник

высок.

1) прадвеснік, -ка муж.

вястун, род. вестуна муж., прадракальнік, -ка муж.

2) апавяшчальнік, -ка муж.

см. провозвестить

провозвестница

1) прадвесніца, -цы жен.

вястунка, -кі жен., прадракальніца, -цы жен.

2) апавяшчальніца, -цы жен.

провозвещать

несовер. высок.

1) (предсказывать) прадвяшчаць, прадракаць

2) (провозглашать) апавяшчаць, абвяшчаць

провозвещаться

страд.

1) прадвяшчацца, прадракацца

2) апавяшчацца, абвяшчацца

см. провозвещать

провозвещение

высок.

1) прадвяшчанне, -ння ср.

2) апавяшчэнне, -ння ср., абвяшчэнне, -ння ср.

см. провозвещать

провозвещённый

1) прадвешчаны, прадрачоны

2) апавешчаны, абвешчаны

см. провозвестить

провозгласитель

абвяшчальнік, -ка муж.

провозгласительница

абвяшчальніца, -цы жен.