Verbum

привязанный

1) прич. прывязаны

2) прич. стр., архит. прывязаны

3) прил. (преданный) адданы

(расположенный) прыхільны

привязать

совер.

1) прывязаць, мног. папрывязваць

2) стр., архит. прывязаць

3) перен. (расположить, склонить к себе) схіліць

(вызвать, внушить чувство привязанности) выклікаць прыхільнасць (сімпатыю, любасць, любоў, замілаванне, адданасць)

(привлечь) прывабіць

привязаться

1) (привязать себя, прикрепиться) прывязацца

2) перен. (почувствовать привязанность) адчуць (займець) прыхільнасць (сімпатыю, любасць, любоў, замілаванне, адданасць)

(полюбить) палюбіць, упадабаць

(привыкнуть) прывыкнуць

3) (придраться, пристать) прычапіцца, прывязацца, прыдрацца

привязка

жен.

1) (действие) прывязванне, -ння ср., прывязка, -кі жен.

2) (то, что прикреплено к чему-либо узлом) прывязка, -кі жен.

3) стр., архит. прывязка, -кі жен.

привязка здания — прывязка будынка

4) (придирка) уст. прычэпка, -кі жен., прыдзірка, -кі жен.

привязной

прывязны

привязчивость

жен.

1) прыхільнасць, -ці жен.

схільнасць да любасці (да замілаванасці, да адданасці)

2) (придирчивость) прыдзірлівасць, -ці жен., прычэплівасць, -ці жен.

привязчивый

1) (склонный к чувству привязанности) прыхілісты

схільны да любасці (да замілаванасці, да адданасці)

2) (придирчивый) прыдзірлівы, прычэплівы

привязывание

1) прывязванне, -ння ср.

2) прывязванне, -ння ср.

см. привязывать 1, 2

привязывать

несовер.

1) прывязваць

2) стр., архит. прывязваць

3) перен. (располагать, склонять к себе) схіляць

(вызывать, внушать чувство привязанности) выклікаць прыхільнасць (сімпатыю, любасць, любоў, замілаванне, адданасць)

(привлекать) прывабліваць

привязываться

1) (привязывать себя, прикрепляться) прывязвацца

2) перен. (чувствовать привязанность) адчуваць (пачуваць, мець) прыхільнасць (сімпатыю, любасць, любоў, замілаванне, адданасць)

(любить) любіць

(привыкать) прывыкаць

3) перен. (придираться, приставать) чапляцца, прывязвацца, прыдзірацца

4) страд. прывязвацца

см. привязывать 1, 2