Verbum

колесить

несовер. разг.

1) (ездить) раз’язджаць, ездзіць

2) перен. калясіць

колесить по свету — ездзіць (калясіць) па свеце

колесник, колёсник

каляснік, род. калесніка муж.

калеснік, -ка муж., стальмах, -ха муж.

колесница

ист. уст. калясніца, -цы жен.

колесничный

каляснічны

колесо

кола, -ла ср., мн. колы, -лаў

маховое колесо — махавік, махавое кола

колесо фортуны (счастья) — кола фартуны (шчасця)

колесо истории — кола гісторыі

вставлять палки в колёса — устаўляць палкі ў колы

как пятое колесо в телеге — як пятае кола ў калёсах

колесование

ист. калесаванне, -ння ср.

колесованный

ист. калесаваны

колесовать

совер., несовер. калесаваць

колесовидный

колападобны

колесопрокатный

тех. колапракатны