Verbum

предварительный

папярэдні

предварить

совер. уст.

1) (сделать раньше кого-чего) апярэдзіць

2) (предупредить) папярэдзіць

предварять

несовер. уст.

1) (делать раньше кого-чего) апярэджваць

предварять события — апярэджваць падзеі

2) (предупреждать) папярэджваць, папераджаць

предвесенний

перадвеснавы, перадвясенні

предвестие

прадвесце, -ця ср.

предвестник

прадвеснік, -ка муж.

предвестница

прадвесніца, -цы жен.

предвечерний

перадвячэрні

предвечный

уст. спрадвечны

предвещание

книжн. уст.

1) (то, что предсказано) прадвяшчанне, -ння ср., прадраканне, -ння ср., прадказанне, -ння ср., прадказванне, -ння ср.

2) (предвестие) прадвесце, -ця ср.