Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

источиться

совер. (износиться точением) стачыцца, звастрыцца

источник

муж. прям., перен. крыніца, -цы жен.

источниковедение

крыніцазнаўства, -ва ср.

источниковедческий

крыніцазнаўчы

истошный

разг. немы

кричать истошным голосом — крычаць немым голасам

истощалый

схуднелы, змардаваны, знясілены

истощать

I несовер.

1) (изнурять) мардаваць

знясільваць

2) (о почве) спусташаць, спустошваць, абясплоджваць, высільваць

3) (исчерпывать) вычэрпваць

выдаткоўваць

расходаваць

истощать запасы — вычэрпваць (выдаткоўваць, расходаваць) запасы

II совер. (похудеть) разг. схуднець, пахудзець

(ослабеть) аслабець

(осунуться) змарнець

истощаться

несовер.

1) (доходить до потери сил) мардавацца

знясільвацца

2) (терять плодородность — о почве) спусташацца, спустошвацца, абясплоджвацца, высільвацца

3) (исчерпываться) вычэрпвацца

выдаткоўвацца, расходавацца

4) (о терпении) канчацца, заканчвацца

5) страд. мардавацца

знясільвацца

спусташацца, спустошвацца, абясплоджвацца, высільвацца

вычэрпвацца

выдаткоўвацца

расходавацца

см. истощать I

истощение

1) (изнурение) змардаванне, -ння ср.

(потеря сил) знясіленне, -ння ср.

2) (о почве) спусташэнне, -ння ср., абясплоджванне, -ння ср., высільванне, -ння ср.

3) (исчерпывание) вычарпанне, -ння ср.

выдаткаванне, -ння ср.

расходаванне, -ння ср.

истощённость

1) змардаванасць, -ці жен.

знясіленасць, -ці жен.

схуднеласць, -ці жен.

змарнеласць, -ці жен.

2) спустошанасць, -ці жен., абясплоджанасць, -ці жен.

см. истощённый