Verbum

истечь

совер.

1) (вытечь, вылиться) книжн. уст. выцечы

перен. (выйти, появиться) выйсці

2) (о времени) мінуць, скончыцца

(уплыть) сплысці

3) (изойти кровью, слезами и т.п.) сысці, сплысці

истёртый

1) сцёрты, пацёрты

2) сцёрты, мног. пасціраны

3) сцёрты

см. истереть

истёсанный

счасаны

истёсывать

несовер. счэсваць

истёсываться

страд. счэсвацца

истина

1) ісціна, -ны жен.

расходиться с истиной — не адпавядаць ісціне

2) (правда) праўда, -ды жен.

истинно

нареч. сапраўды

истинность

праўдзівасць, -ці жен., сапраўднасць, -ці жен.

истинный

праўдзівы, сапраўдны

(неподдельный — ещё) шчыры

истинная любовь — шчырае (сапраўднае) каханне

истинная правда — шчырая праўда

истинный друг — шчыры (сапраўдны) сябар

истираненный

замучаны

замардаваны, змучаны