Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

кочевать

несовер.

1) (вести кочевой образ жизни) качаваць

2) (переезжать, переходить с места на место) вандраваць

кочевник

1) качэўнік, -ка муж.

2) вандроўнік, -ка муж.

см. кочевать

кочевница

1) качэўніца, -цы жен.

2) вандроўніца, -цы жен.

кочевнический

1) качэўніцкі

2) вандроўніцкі

см. кочевать

кочевой

1) качавы

2) вандроўны

см. кочевать

кочевряжиться

несовер. прост.

1) (заставлять себя просить, артачиться) упірацца, наравіцца, натурыцца

2) (ломаться) крыўляцца, манежыцца

(задаваться) задавацца

3) (кривляться) крыўляцца

(дурачиться) дурыцца

кочевье

ср.

1) (стоянка кочевников) качэўе, -чэўя ср.

2) (кочевание) качаванне, -ння ср.

3) вандраванне, -ння ср., вандроўка, -кі жен.

см. кочевать

кочегар

качагар, -ра муж.

кочегарка

тех. качагарка, -кі жен.

кочегарный

качагарны